«Τα πρόσφατα δημοσιεύματα του αθηναϊκού τύπου με αφορμή την δημοσιοποίηση στοιχείων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος, του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. και του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας (εφ. «ΤΑ ΝΕΑ», 24.06.2006) για τα ποσοστά ελεύθερων χώρων και πρασίνου στη Δυτική Αθήνα, έρχονται να επιβεβαιώσουν με τον πλέον δραματικό τρόπο, τις ενδοπεριφερειακές ανισότητες του λεκανοπεδίου της Αττικής.

Η Αθήνα παραμένει, οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά, μια βαθιά διχασμένη πόλη. Ο Κηφισός ήταν και δυστυχώς είναι ακόμη, ένα φυσικό και νοητό σύνορο που ορίζει και διαχωρίζει τις υποβαθμισμένες δυτικές συνοικίες από τα προνομιούχα βορειοανατολικά προάστια. Το πιο ανησυχητικό από όλα δεν είναι η πανθομολογούμενη υστέρηση της Δυτικής Αθήνας σε βασικές κοινωνικές υποδομές, ελεύθερους χώρους και ποσοστά πρασίνου αλλά το γεγονός πως η ψαλίδα με τις λεγόμενες «ευγενείς» περιοχές ανοίγει χρόνο με το χρόνο και οι περιβαλλοντικές ανισότητες οξύνονται και διευρύνονται παραπέρα. Έτσι, σήμερα οι ελεύθεροι χώροι και το πράσινο στη Δυτική Αθήνα δεν ξεπερνούν το 4%, όταν στην ανατολική πλευρά της πόλης το αντίστοιχο ποσοστό υπερ-τριπλασιάζεται, φθάνοντας το 13%.

Η ανατροπή αυτής της κατάστασης που ουσιαστικά αναπαράγει σκληρές ταξικές διακρίσεις, αποτελεί  χρέος του Α.Σ.Δ.Α., των Δήμων, των μαζικών Φορέων και των πολιτών της Δυτικής Αθήνας. Παρά τις προσπάθειες, τις πρωτοβουλίες, τα έργα και τις παρεμβάσεις του Α.Σ.Δ.Α. και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η σημερινή εικόνα επιβάλλει μια συντονισμένη προσπάθεια που θα στηρίζεται σε έναν συνολικό σχεδιασμό για τη δραστική αύξηση του αστικού και περιαστικού πρασίνου της Δυτικής Αθήνας. Ο σχεδιασμός αυτός οφείλει να περιλαμβάνει:

Την προστασία, ανάπλαση και οικολογική ανασυγκρότηση του όρους Αιγάλεω – Ποικίλου, με στόχο την μετατροπή του σε υπερτοπικό πόλο πρασίνου, αναψυχής και κοινωνικών εξυπηρετήσεων.

την απομάκρυνση των Στρατοπέδων Χαϊδαρίου και Αγίων Αναργύρων καθώς και των Φυλακών Κορυδαλλού, την παραχώρηση των χώρων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και τη μετατροπή τους σε χώρους πρασίνου, αναψυχής, πολιτισμού και αθλητισμού.

την αξιοποίηση και τον εκσυγχρονισμό του Πάρκου Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Α. Τρίτσης».

την αναμόρφωση και ανάπλαση της περιοχής του Ελαιώνα με την προώθηση των σχετικών, προβλεπόμενων στα Προεδρικά Διατάγματα, Πράξεων Εφαρμογής.

τη μετατροπή των παλαιών εργοστασίων «ΒΙΟΧΡΩΜ» στην Αγία Βαρβάρα και «ΒΙΟΦΑΛ» στο Ίλιον σε χώρους πρασίνου, αναψυχής και παραγωγής πολιτισμού, με τη δημιουργία Πολιτιστικών Πολυκέντρων και ασφαλώς,

την παραχώρηση προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση από την Κτηματική εταιρεία του Δημοσίου (Κ.Ε.Δ.) και άλλους Δημόσιους Φορείς, όλων των δημόσιων, ελεύθερων, κοινόχρηστων χώρων που έχουν απομείνει στην Αττική.

Μια πολιτική αύξησης του αστικού και περιαστικού πρασίνου προϋποθέτει την ανάλογη πολιτική βούληση από μια κυβέρνηση που με συγκεκριμένες αποφάσεις και έργα θα κάνει πράξη και δεν θα ξεχνά, όπως η σημερινή, τις προεκλογικές της υποσχέσεις.

Μια πολιτική βελτίωσης των περιβαλλοντικών συνθηκών και αναβάθμισης της ποιότητας ζωής των πολιτών της Δυτικής Αθήνας, συνδέεται επίσης ευθέως με την προσπάθεια για την εξαγορά ή δέσμευση νέων ελεύθερων χώρων, πράγμα που ασφαλώς απαιτεί γενναία χρηματοδότηση από την πλευρά της Πολιτείας. Η πολιτική αυτή όμως δεν μπορεί να υλοποιηθεί και να προωθηθεί αποτελεσματικά χωρίς τη δημιουργία ισχυρών, διεκδικητικών κινημάτων ενεργών πολιτών. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει μονίμως να αποτελεί, όχι μακροπρόθεσμη στόχευση αλλά καθημερινή προτεραιότητα στις επιλογές, τις αποφάσεις και τις δράσεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης».